χάντικαπ

το, Ν

άκλ.

1. μέθοδος αντιστάθμισης τών διαφορετικών ικανοτήτων ή χαρακτηριστικών συναγωνιζόμενων ατόμων ή ομάδων, προκειμένου να εξισωθούν οι προϋποθέσεις τους για νίκη

2. (κατ' επέκτ.) α) μειονέκτημα

β) πρόσκομμα, εμπόδιο

γ) αναπηρία, σωματικό ελάττωμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. handicap < φρ. hand in cap (< hand «χέρι» + in «μέσα, σε» + cap «σκούφος, καπέλο»), λόγω τού ότι οι παίκτες σε τέτοιο παιχνίδι κρατούσαν τα χρήματα μέσα σε καπέλο].